PDF superior TítuloA Universidade da Coruña: 25 anos de historia

O campus máis extenso é o de Elviña, onde se construíron nunha primeira fase os edificios da Escola Técnica Superior de Enxeñaría de Camiños, Canais e Portos e da Facultade de Informática, inaugurados en 1993. As sedes das facultades de Dereito e de Humanidades –actualmente Ciencias da Educación– inauguráronse en febreiro de 1996, a de Socioloxía –compartida coa Facultade de Ciencias da Comunicación desde 2003– en decembro de 1998 e a de Ciencias Económicas e Empresariais —actualmente Economía e Empresa– en outubro de 2002. Tamén radican aquí outras infraestruturas: centros de investigación, instalacións deportivas, dependencias con usos preferentemente adminis- trativos (Casa da Galería, Pavillón de Estudantes, Xoana Capdevielle) ou a escola infantil. No tocante a Ferrol, o campus de Esteiro asentarase sobre os terreos e unha parte dos pavillóns do antigo Hospital de Mariña, cedido polo Ministerio de Defensa ao Concello e por este á UDC. Os edificios de cinco dos seis centros docentes que conforman o cam- pus de Ferrol, construídos ao longo da década de 1990, están situados neste fermoso enclave, que conserva unha boa parte dos xardíns hospitalarios. Trátase da Facultade de Ciencias do Traballo, a Escola Politécnica Superior, a Facultade de Humanidades e Documentación e a Facultade de Enfermaría e Podoloxía. O campus conta, así mesmo, con edificios destinados a Vicerreitoría, Usos Administrativos, Apoio ao Estudo, Salón de Actos e Despachos, Centro de Investigacións Tecnolóxicas 1 e 2, Talleres Tecnolóxicos e Centro Cultural Universitario. 15

O seguinte artigo, “O galego no ensino superior”, é da autoría do profesor da Facultade de Ciencias da Educación da Universidade de Santiago de Compostela Antón Costa Rico. Estas páxinas comezan facendo referencia á como mudou a situación do galego no sistema educativo, singularmente nos centros de ensino superior, ao longo do tempo. Durante o franquismo permaneceu fóra e incorporouse á docencia universitaria a comezos dos anos 70 cando decidiron impartir unha parte ou a totalidade das aulas nesta lingua. Mais as normativas colocaron a lingua propia nunha situación secundaria a respecto do castelán, permanecendo así até a época actual como vimos no estudo de Álvarez Sousa ou neste mesmo traballo. Por este motivo “precísase un fortalecemento da vontade política e institucional favorable ao aumento e á consolidación do prestixio e dos usos da lingua na vida e na docencia universitarias” (páx. 50). Por este motivo el propón unha mellora dos instrumentos normativos, aumento de recursos técnicos e humanos e recoñecemento axeitado do esforzo do uso da lingua galega na carreira docente.

Por sua vez, o Programa do XVII Governo Constitucional (Decreto-Lei nº. 369/2007, de 5 de Novembro) identificou como objetivos para a política do ensino superior, entre outros, potenciar a garantia da qualidade dos cursos oferecidos no ensino superior e fomentar a mobilidade, incrementados o fluxo dos/as estudantes ao nível internacional. No ano 2008, e dando atenção à diversidade, surge o Decreto- Lei 3/2008, de 7 de Janeiro. Este diploma tinha como finalidade a preparação, ou a adequada preparação, para a vida ativa, de pessoas com necessidades educativas especiais para prosseguirem estudos e para a transição da escola para a vida ativa. Ainda em 2008, dois anos após a publicação do diploma, se concretiza o processo de Bolonha, que inclui a adoção do sistema europeu de transferência de créditos (ECTS), o Decreto-Lei nº. 107/2008, de 25 de junho, estipulava a elaboração de um relatório de concretização do Processo de Bolonha e previa apoio à promoção do sucesso escolar, assim como estimulo à inserção profissional. As medidas de apoio aos/às estudantes referidas no diploma nº. 107/2008 pressupunham ações de apoio ao desenvolvimento de competências extracurriculares e medidas de estímulos à inserção na vida ativa, nomeadamente disponibilizar um serviço de apoio escolar, promover o sucesso escolar, orientação para unidades extra planos de estudos, designadamente estágios curriculares ou profissionais, unidades de opção, mobilidade e orientação para a inserção no mundo laboral.

Decerto que cada componente da disciplina histórica nunca é mais que o produto de um corte redutor, e a sua reivindicação eventual de virtudes globalizantes só é muitas vezes o reflexo da sucessão das épocas ideológicas. A este respeito, a subida em força da história cultural beneficiou de uma conjuntura duplamente marcada. A erosão progressiva das posições intelectuais do marxismo, a partir dos anos setenta, e o recuo do estruturalismo favoreceram um movimento de retorno ao sujeito pensante e que age (Sirinelli, 1998: 410). Diversidade conceptual e metodolóxica, pois as ancoraxes teóricas desde as que se practica non son intercambiables, por máis que teñan puntos en común. Algúns, inspira- dos no “xiro lingüístico”, propoñen unha “nova historia cultural” que se basea nos seus pre- supostos, ao tempo que certifican a defunción da obsoleta historia social, como fai Geoff Eley: “a historia social amorfa e expansiva dos anos 70 deixou de existir (...). A ‘Nova Historia Cultural’ ou os cultural studies están ocupando o seu lugar” (citado por Noiriel, 1997: 138). Outros atopan a súa principal inspiración en Foucault, e sitúan nun primeiro plano a análise do coñecemento e as súas implicacións sociais (Popkewitz, Pereyra e Franklin, 2001). O francés Roger Chartier (1996b e 1998) reivindica unha certa continui- dade coa historia social anterior, mais subliña a necesidade de transitar desde unha his- toria social da cultura a unha historia cultural do social, e vertebra as súas investigacións arredor do concepto de “representación”, isto é, dos procesos mediante os que as perso- as e os grupos interpretan e lle dan sentido ao seu mundo.

Funcionalidades de ESpIRA ESpIRA ha surgido en la Facultad de Informática de la Universidade da Coruña como un proyecto para la creación de una aplicación funcional que facilite al profe[r]

Rehabilitación de vivienda rural UNIVERSIDADE DA CORUÑA ESCUELA UNIVERSITARIA DE ARQUITECTURA TÉCNICA DE A CORUÑA TRABAJO FIN DE GRADO REHABILITACIÓN DE VIVIENDA RURAL II PLANIMETRÍA AUTOR Irene Garcí[.]

Aínda que carecemos polo de agora de investigacións profundas sobre a II República na cidade da Coruña, parece claro que un dos episodios relevantes nas eleccións xerais de 1936 que dero[r]

Teresa Gándaras Ares – Emilio Roade Villar Fecha: noviembre de 2.008. Universidade da Coruña MASTER EN INGENIERÍA DEL AGUA.[r]

Escola Técnica Superior de Enxeñeiros de Camiños, Canais e Portos Universidade da Coruña.. Autor del proyecto: Pablo Alonso Rodríguez.[r]

fortalezas de las PCD puede proporcionar una oportunidad de conseguir un desempeño exitoso y sensación de logro. Al mismo tiempo, el uso de canciones ligadas a la historia de vida refuerza la identidad y los roles desempeñados. La presencia de miembros familiares satisface las demandas de las PCD respeto a sus actividades de ocio, ofrece un punto más de conexión en el día a día y está en consonancia con el abordaje integral sostenido por la TO, en el que se consideran los contextos y entornos que rodean a las personas.

Rehabilitación de vivienda rural UNIVERSIDADE DA CORUÑA ESCUELA UNIVERSITARIA DE ARQUITECTURA TÉCNICA DE A CORUÑA TRABAJO FIN DE GRADO REHABILITACIÓN DE VIVIENDA RURAL V ESTUDIO BÁSICO DE SEGURIDAD Y[.]

Rehabilitación de vivienda rural UNIVERSIDADE DA CORUÑA ESCUELA UNIVERSITARIA DE ARQUITECTURA TÉCNICA DE A CORUÑA TRABAJO FIN DE GRADO REHABILITACIÓN DE VIVIENDA RURAL IV MEDICIONES Y PRESUPUESTO AUTO[.]

Rehabilitación de vivienda rural UNIVERSIDADE DA CORUÑA ESCUELA UNIVERSITARIA DE ARQUITECTURA TÉCNICA DE A CORUÑA TRABAJO FIN DE GRADO REHABILITACIÓN DE VIVIENDA RURAL III PLIEGO DE CONDICIONES ADMINI[.]

The spider crabs were captured using pots. Algae and other epiphytes were cleaned off the dorsal part of the carapace by scrubbing them with a brush. Then the area was dried using alcohol and acetone in a cloth. Tags were then attached to the clean, dry carapace on the dorsal side, using quick epoxi. Adult crabs’ tags, which are bigger, could be labeled by writting UDC´s (Universidade da Coruña) telephone number and the word “reward” on its surface. Smaller tags used for juveniles allowed no writting on their surface. Thus, the labelled part of a T-bar anchor tag was also attached to the carapace, using the same quick epoxi. The tagging process was as quick as possible (< 20 minutes), in order to avoid long air exposure.

• Para nós, como docentes, o máis importante é sabermos que, grazas a esta iniciativa, o noso alumnado accedeu a unhas vivencias que tardará moito tempo en esquecer. Sen outras ferramentas que a súa voz e o seu corpo, cos cales deron vida ás palabras de autoras e autores, o estudantado abriu un camiño entre as dúas estremas da vida, e comprobou así que non hai distancia tan longa que non se poida acurtar por medio da linguaxe.

Supondremos que el número de horas por crédito ECTS es 25 (R.D. 1125/2003). Además, atendiendo a las recomendaciones del Vicerrectorado de Profesorado de la UDC, la carga docente de carácter “presencial” en cada una de las materias estará comprendida entre el 28% y el 40% del total de horas de aprendizaje comprendidas en cada crédito ECTS. Esta limitación sitúa el número de horas de carácter presencial entre 7 y 10, correspondiendo así el mínimo de horas de trabajo personal a 15 por cada crédito ECTS. Por tanto, para 1 crédito ECTS típico, la carga docente presencial mínima debiera de situarse en 8.5 horas por crédito ECTS (que corresponde a un máximo de 16.5 horas de trabajo personal del alumno).

Rehabilitación de vivienda rural UNIVERSIDADE DA CORUÑA ESCUELA UNIVERSITARIA DE ARQUITECTURA TÉCNICA DE A CORUÑA TRABAJO FIN DE GRADO REHABILITACIÓN DE VIVIENDA RURAL I MEMORIA AUTOR Irene García Tim[.]

La aprobación de estas normas muestra una creciente toma de conciencia hacia el problema de la defensa de la propiedad intelectual por parte del legislador que coincide con el surgimiento y el afianzamiento en España de la ideología liberal que propone un modelo económico en el que el ciudadano pueda hacer suyos los frutos de su trabajo y obtener un rendimiento económico de los mismos, lo cual se extiende al campo de las obras literarias y artísticas en las que el legislador busca recompensar a los autores por el trabajo y esfuerzo invertidos en el proceso de creación de sus obras. El período de la Regencia de Mª Cristina de Borbón fue especialmente significativo en cuanto a la regulación de la propiedad intelectual porque es el momento en el que vuelve a restablecerse esta propiedad tras las muerte de Fernando VII y se reconoce por primera vez el derecho exclusivo de los autores no solo a la impresión de sus obras, sino también a la representación de las mismas en el caso de las obras teatrales, derechos que se extenderán posteriormente a las obras musicales. Las condiciones políticas y sociales de este período propiciaban este avance en cuanto al reconocimiento de derechos a los autores, ya que se trata de una etapa de transición hacia el Estado liberal en la que se llevan a cabo una serie de medidas que contribuirán al desarrollo de la vida cultural y artística del país que vivirá uno de los momentos de mayor esplendor literario y teatral de su historia.

Os cambios sociais reflíctense na linguaxe; en consecuencia, estudar a lingua serve de estratexia para a comprensión da conduta social. O auxe dos movementos feministas en España, a visibilidade das mulle- res en ámbitos novos e a posibilidade de criar unha linguaxe inclusiva están xerando aplausos, rexeitamentos e novas cuestións. Xorde pois a necesidade de estudar o uso da linguaxe desde unha perspectiva cien- tífica e de xénero. Neste contexto nace esta investigación exploratoria, co obxectivo de analizar unha posible interacción entre a identidade de xénero (home, muller, outro), as palabras emocionais (negativas, neutras e positivas) e o xénero gramatical (masculino e feminino). Así, analizamos se a avaliación subxectiva de palabras con distinta carga emocional se ve afectada non só por factores do individuo se non tamén por un factor estritamente lingüístico e pola posible relación entre ambos. Os resulta- dos confirman que as mulleres tenden a avaliar as palabras negativas como máis desagradables que os homes. Ademais, por primeira vez atopamos un nesgo de congruencia da identidade de xénero co xénero gramatical, de maneira que as mulleres presentan unha tendencia a ava- liar adxectivos negativos que designan atributos humanos en feminino como máis activadores que si están en masculino, amosando os homes o patrón inverso.

Estes datos da universidade galega máis antiga e significada no ámbito da normaliza- ción lingüística contrastan cos que nos ofreceron nestas mesmas V Xornadas sobre Lingua e Usos, Lingua e Docencia Universitaria, e que se poden consultar tamén nestas actas, os responsábeis de política lingüística da Universidade do País Vasco (UPV) e da Universidade Barcelona (UB). Na primeira, a docencia universitaria en éuscaro andaba polo 30% no curso 2003/04, alcanzou o 46% no 2008/09 e calculan superar o 50% en 2010; na UB impártese unha media do 66% da docencia en catalán. Para conseguiren estes resultados constituíu un elemento fundamental o perfil lin- güístico das prazas de profesorado: no período 2004-2008 foron 167 as que se convo- caron na UPV con perfil en éuscaro, a maioría, en tanto que na UB para todas as prazas se vén exixindo o certificado de catalán, sen que iso impedise que sexa hoxe a que ten máis profesorado e alumnado estranxeiro de todo o Estado español. E os seus servizos de normalización lingüística non gardan parangón cos das universidades galegas: por exemplo, o da UPV está formado por máis de trinta funcionarios e co persoal eventual e colaborador pode chegar ás sesenta persoas; e o da Universidade de Valencia consta duns 35 funcionarios, alén de persoal bolseiro. Face a estes datos, a USC anda polos cinco funcionarios e a Universidade de Vigo (UDV) funciona só con persoal bolseiro.